Kolejna przygoda z Williamem Whartonem - Dom na Sekwanie.

      Dom na Sekwanie, W.Whartona, ma urok, który odbieram jako kontynuację stylu innych książek. Trochę kojarzy mi się z moim poprzednim biskupem, który miał podobny dar słowa. Wspólną cechą jest takie opowiadanie o różnych, niekiedy bardzo zwykłych sprawach, że najchętniej przysiadłbym gdzieś wygodnie i słuchał z przyjemnością. Jest w tym jakaś piękna szczerość, dobrotliwość, jasność. Zaintrygował mnie epizod o pacyfikacji zwolenników tradycyjnej liturgii katolickiej w Paryżu, epizod będący świadectwem nietolerancji modernistów kościelnych. Barka - dom,  zagospodarowana sporym wysiłkiemi odebrałem jak dobry przykład rodzinnej współpracy i wysiłku ojca w przystosowaniu starego statku na artystyczny dom Amerykanów w Paryżu.