Bardzo piękny dla mnie dzień i to nie tylko ze względu na lazurową, pełną słońca pogodę, która nastraja optymistycznie, ale także dlatego był, że tyle się zadziało w wymiarze duchowym i intelektualnym. Wstępna obserwacja jeszcze co do aury. Wyjątkowo spory kontrast termiczny między górami a doliną gdzie leży Florencja. Gdy wyjeżdżałem z gór było minus 2 st. a potem we Florencji w najcieplejszym momencie aż plus 14 st.w cieniu! Udało mi się za trzecim razem wejść do Muzeum Bigallo. Orfanotrofio oznaczał rodzaj przytułka. Istniało Bractwo Bigallo, które starało się w różnych wymiarach pomóc sierotom. W trzech pomieszczeniach zgromadzono część tego co stanowiło uposażenie Confraternita. Przytułek jako muzeum udostępniono w zeszłym roku po długim czasie reorganizacji. Obecnie jest pod opieką zespołu związanego także z kościołem Santa Croce, jak wyjaśniła obsługa. Zwiedzanie nie zajęło dużo czasu ale było na co popatrzeć w pieczołowicie odrestaurowanych trzech salach.
Przed powrotem do domu zaszedłem do Palazzo Strozzi. Tym razem celem nie była ulubiona wystawa "Denaro e Bellezza" lecz siedziba Narodowego Instytutu Studiów nad Renesansem. Instytut posiada własną bogatą w zbiory bibliotekę, do której można się zapisać za poręczeniem uniwersyteckim. Posiadałem takie do Instytutu Historii Sztuki Thyssena, więc samo okazanie tamtej legitymacji stało się przepustką do tej grupy Instytutów. Konsorcjum zostało stworzone z kilku niezależnych do dziś ośrodków badawczych: włoskiego, amerykańskiego, holenderskiego i angielskiego. Całość przedsięwzięcia otrzymała wdzięczną nazwę IRIS, bardzo pasującą do Florencji, która słynie także z ogrodu i hodowli irysów (ogród poniżej Piazza Miechelangiolo) :) Owocem współdziałania instytutów jest wspólny katalog zbiorów dostępny w internecie. Co za wygoda! Budynki są w sporej odległości od siebie i można wcześniej sprawdzić gdzie się udać na poszukiwania książki, opracowania wiedzy z historii sztuki. Na zakończenie nie mogłem sobie odmówić wyjątkowo pachnącego espresso macchiato w pobliskiej i kultowej Cafè Paszkowski.
Biblioteka -Istituto Nazionale di Studi sul Rinascimento.
Odkrycia bywają bez wychodzenia z domu. Przeglądając posiadane materiały dotyczące renesansu natknąłem sie na ciekawe, ostatnie życzenie Alessandro Filipepi zwanego Botticcelli. Otóż artysta prosił aby go pochować blisko Simonetty Vespucci, która uważana była za najpiękniejszą kobietę Florencji w swoim czasie. Właśnie ona pozowała do obrazu "Narodziny Wenus" a motyw jej twarzy powtarza się w innych dziełach tej miary co np."Wiosna". Zmarła w kwiecie wieku mając zaledwie 23 lata. Jej rodzina o słynnym nazwisku Vespucci, której przedstawiciel dał nazwę 2 kontynentom, należała do dobrodziejów klasztoru i kościoła Ognissanti i posiadała swoją kaplicę po prawej stronie. Tam spoczęli oboje Simonetta i wielki malarz Sandro, zafascynowany jej urodą. Narzeczonym pięknej modelki był Giuliano de Medici, brat Wawrzyńca Wspaniałego. Giuliano zginął w zamachu dokonanym w katedrze florenckiej 26 kwietnia 1478r. Miał zaledwie 24 lata. Co za burzliwa historia!
Załatwiłem wiele spraw zwyczajnych, takich wręcz technicz-nych, w banku, na poczcie, aptece i różnych sklepach. Po zajęciach odpoczynek dla ducha i ciała. Opera w domu, czyli "Zaczarowany flet" Wolfganga Amadeusza Mozarta. Dvd nagrane w 2006r. na Festiwalu w Salzburgu przez zespół Opery z Amsterdamu i Wiener Philharmoniker. Klasyka bez wychodzenia z domu albo lepiej bez wyjeżdżania. Spektakl w nowoczesnej konwencji scenicznej ale za to muzyka i śpiew jak najbardziej wg tradycyjnych nut i libretta. Zastanawiałem się czy Singspiel, jak mówił Amadè, był odebrany przez współczesnych jako osiągnięcie czy jako prowokacja. Krytycy dopatrują się w swoistym misterium przedstawienia aluzji do ideałów i gloryfikacji rytów oraz symboliki wolnomularskiej (np.solarnej i lczbowej oraz inicjacji). Niektóre arie stały się niewątpliwie klasyką muzyki i śpiewów operowych. W prapremierze wiedeńskiej 30 IX 1791r. uczestniczył jako dyrygent sam Wolfgang Amadeusz Mozart a jako Papageno śpiewał autor libretta Emanuel Schikaneder. Obaj członkowie loży La Beneficenza (Mozart został wprowadzony w arkana sztuki królewskiej w 1784r.) w naddunajskiej stolicy cesarstwa.
Pogoda cudna, na wysokim poziomie nasłonecznienia. Zmęczenie też na wysokim poziomie. Po obowiązkowej służbie zamiast na spacer uciąłem sobie małą drzemkę, a potem postanowiłem i zrealizowałem lekturę książki "Diabeł ubiera się u Prady". Jedna z książek, którą żal skończyć. Odnalazłem w niej pewne motywy autobiograficzne z tym, że bohaterka miała rok próby, a w moim życiorysie były to trzy lata. Niektórzy domyślają się o czym piszę...
